بررسی عدم قطعیت روش‌های آشکارسازی تغییرات اقلیم در متغیرهای دما (مطالعه موردی حوضه کرخه)

    در این تحقیق به بررسی عدم قطعیت مدل‌های اقلیمی و هیدرولوژی بر پارمترهای دمای سالانه دمای حداکثر و دمای حداقل در ایستگاه‌های حوضه کرخه پرداخته شده است.. در این رابطه دوره آماری 41 ساله (1390 -1350)، 11 ایستگاه حوضه کرخه مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا با استفاده از مدل‌های پارامتری و ناپارامتری اقلیمی، آشکارسازی روند تغییرات اقلیمی متغیرهای سالانه دما، دمای حداکثر، دمای حداقل ایستگاه‌ها انجام گرفته است. نتایج آشکارسازی مدل‌های پارامتری و ناپارامتری میانگین سالانه دما نشان می‌دهد که روند تغییرات اکثر ایستگاه‌ها 82 درصد آن‌ها افزایشی بوده است. در این میان ایستگاه‌های جنوبی (پایین دست) حوضه در سطح یک درصد روند صعودی بیشتری به نسبت بخش‌های دیگر کرخه دارد. روند مثبت معنی‌داری دمای حداکثر برخلاف روند میانگین دما در بخش‌های شمالی حوضه گستردگی بیشتری از بخش جنوبی داشته است. شدیدترین روند افزایشی معنی‌داری دمای حداقل حوضه کرخه در ایستگاه اهواز با مدل‌های من کندال، سن، اسپیرمن و رگرسیون خطی در سطح یک درصد وتست PW در سطح 10 درصد بوده است. این روند افزایشی و کاهشی معنی‌داری در برخی از متغیر‌های دما، در ایستگاه‌ها با مدل‌های بکار گرفته شده متفاوت می‌باشد. در مجموع کارآیی آزمون‌های فوق در تغییر متغیرهای دما تطابق نداشته که خود نشان‌دهنده وجود عدم قطعیت در خروجی‌های این مدل‌هاست.